Walhalla

Door Jet van Roosmalen (1990)

Stappen met De Stoep
Caroline wordt RVSV-lid als ze rechten studeert vanuit het ouderlijk huis in Dordrecht. Zodra het kan, gaat ze op kamers. Om dit te financieren werkt ze in eetcafé De Stoep en na sluit gaat De Stoep op stap in Rotterdam. Bikini op donderdag slaat ze niet over. Ze is in korte tijd een Rotterdamse geworden.

Meiden in de tuin
‘En ineens breng je je dochter naar de RV’. Bij het ophalen na het kamp staat Coot te stralen. Ze is een sociëteitsdier en geniet overal van. Zoon Vincent start twee jaar later in Rotterdam en is het meest blij met zijn huis in Kralingen: FBI. Op zijn 20e verjaardag neemt Caroline de mannen mee uit eten en nemen zij haar vervolgens mee naar de Gele Kanarie. ‘Zo’n kennismaking met het studentenhuis kan ik iedere ouder aanraden.’ Waar Coot veel dingen op de soos doet, doet Vinz ze ook daarbuiten. Hij bouwt een veranda aan het FBI-huis en doet mee aan grote internationale zeilwedstrijden. Zijn mooiste soos-ervaring is de organisatie van ‘Rally Rijden tegen Kanker’. Coots jaarclub leert ze ook snel kennen. Onder andere tijdens de ma-do-dag die de RV organiseerde voor eerstejaars. En later haar 21-diner: 36 meiden ‘in mijn tuintje’. Verschil tussen moeder en dochter? ‘Coot heeft alles in zich om een goede leider te zijn, ik ben een doener.’ Met Coot reisde ze recentelijk -een stukje mee- door Vietnam. Een door moeder spontaan aangenomen etentje met locals haalt Coot even uit haar comfortzone.

Dingen op de soos
Coot ging naar Rotterdam omdat ze was geplaatst voor geneeskunde, maar stapte over naar economie met finance als master. De terminologie van het lid-zijn kende ze van haar ouders. Ze doet verschillende dingen op de soos met de Almanak als hoogtepunt. Nog iets wat ze gemeen heeft met haar moeder én met vader Peter die in 1981 lid werd van het RSC en onder andere redacteur was van de enige, witte almanak. Naast -en vaak ín- de soos heeft ze een gezellig huis en dito jaarclub. Nadat haar broertje aankwam, heeft ze hem niet anders leren kennen dan thuis. Coot heeft sinds januari een consulting-baan in Amsterdam.

Peuken op de stoep
Corona heeft voor Vincent echt een thuishuis gecreëerd. Met veel rondjes hond met Eddy, genoemd naar Edgar Hoover the first Director of the FBI. In die periode maken ze met elkaar online tentamens. Er is nauwelijks controle. In dat huis woont hij vijf jaar. Hij doorleeft hoe hij als eerstejaars de peuken op straat moest opruimen en zwoer dat hij als tweedejaars deze k-klus niet alleen aan de eerstejaars zou overlaten. Stoepmos blijft stoepmos toch. Ook hij geeft straks het studentenstokje door. De transitie van student naar burger is begonnen. Vincent is met zijn ‘bedrijfsmaster’ bezig, het laatste hoofdstuk: de stage (mét scriptie, zucht van de schrijver).

Dansen in de kuil
Op de soos komt hij Coot natuurlijk tegen. Regelmatig op gala’s, omdat haar vriendje zijn dispuutsgenoot is. Die kent hij onder andere van het après-skiën in ‘De Modderkuil’, hun eigen dansvloer vóór het wintersporthotel. Het is natuurlijk leuk om dat vriendje op een andere manier te leren kennen dan aan de kerstdis bij je ouders. Coot haalt eerder -hoe toevallig- ook deze gebroederlijke dispuutsgenotenlol in het wintersporthotelzwembad aan.

Houden van die stad
Caroline vindt het jammer dat het Corps door social media onder een vergrootglas ligt. ‘De negatieve beeldvorming krijgt gemakkelijk de overhand boven de positieve, vormende aspecten. Aan de andere kant hoort ook dit bij een gedegen voorbereiding op het volwassen bestaan.’ Ze is supertrots op haar kinderen, op de mensen die ze zijn geworden en de stappen die ze nemen. Ook is zij dankbaar voor de rol die ze háár gegeven hebben. ‘Het is een groot geluk dat ik nog eens van Rotterdam als studentenstad heb kunnen genieten. Mede dankzij die vertrouwde betonnen bunker.’