Walhalla

COLUMN

Door Norman Schreiner (1962)

Wij Nederlanders zijn een praatgraag volkje. Dat schrijven wij toe aan onze traditionele poldermentaliteit. Praten omdat iedereen zijn zegje wil doen. Vervolgens er niet uitkomen. Dus nog even laten bezinken. En dan weer eens opnieuw praten.

Deze praatzucht heeft zich ook gevestigd in het publieke domein. Wie veel televisie kijkt, kan zich niet aan de indruk onttrekken dat op de Nederlandse publieke zenders het aantal praatprogramma’s gestadig toeneemt. Tot dusver vijf verschillende per avond, vaak met een en hetzelfde actuele onderwerp. Opvallend is dat redacties van deze programma’s de praatgasten voornamelijk rekruteren uit de ruif van bekende Nederlanders: onze BN’ers. Vooral uit Amsterdam, maar liever niet uit “de provincie”. Want enerzijds bespaart dat reiskosten en anderzijds houd je het “gezellig-een-beetje-onder-ons”. Het zijn vooral bekende zangers, presentators, sportmensen, schrijvers en acteurs. Veelal mensen die graag op de buis verschijnen, aangezien hiermee hun bekendheid en populariteit nog verder stijgt en dit weer interessante kansen kan bieden om uitgenodigd te worden voor een schnabbel. Zo openen gevierde zangers nieuwe winkelcentra, leiden populaire voetballers op de hei voor kantoorpersoneel workshops over teamvorming en herken je bekende acteurs in reclamefilmpjes.

Zo vult een bont scala aan visies dagelijks onze televisieschermen en radioluidsprekers. Dan maak je mee dat in het ene populaire praatprogramma's de ene Amsterdamse BN'er de andere Amsterdamse BN'er interviewt. En in een ander praatprogramma de andere BN’er de ene BN’er interviewt. Verschijn je als BN’er in de discussie, dan moet je uiteraard wel steeds een mening over iets hebben, anders degradeer je tot een nietszeggende grijze muis. En word je niet meer gevraagd. Indien een BN’er bovendien over enige buitenlandervaring beschikt, is dat mooi meegenomen en verkrijgt zo iemand soepeltjes het stempel Amerikakenner, Europakenner of Afrikakenner. Zo zou een bekende schrijver die een verkwikkende wandelvakantie in het graafschap Dorset achter de rug heeft ineens een gezaghebbende Brexitkenner kunnen worden. Een gevierde zanger die een avontuurlijke safaritoer ondernam een kundige Afrikakenner. Een populaire sporter die de New York marathon eens uitliep een Amerikakenner; vooropgesteld dat deze niet schielijk wordt verdrongen door de talrijke Amerikakenners die de laatste maanden wederom uit alle hoeken en gaten zijn opgedoken.

Nu moet ik bekennen dat ik ook wel wat van de wereld heb gezien. Ik heb in buitenlanden verbleven en zelfs gewoond, maar heb niet de pretentie mij als echte kenner te lanceren van welk buitenland dan ook. Overigens, waar o waar blijft de echte Nederlandkenner? Die heb ik nog niet op de buis kunnen bewonderen.

                                                                    -o-