Hoezo pa-zo-intermezzo?
Door Jet van Roosmalen (1990)
Revue
Terugkijkend op vijf twee-of-drie-generaties-rubrieken, merk ik dat ik me moet bezinnen. Mét jullie dan. Hardop. Zo ben ik.
Terzijde
Maandelijks zo’n stukje schrijven is iets waar ik in korte tijd aan gehecht ben geraakt. Ieder stukje moet een monumentje worden waarin de personen even stralen met elkaar. Ze krijgen even een podium én applaus. Tijdens dat schrijven raak ik vaak een beetje verliefd op een personage. Net als wanneer je een boek uit hebt, heb je na het inleveren van je stukje wat liefdesverdriet.
Comedia dell’arte
Precies leuk, toch? Ja en nee. Na vijf keer schrijven, krabt er iets boven mijn borstkas. De personages hebben het allemaal leuk, ze hebben vrienden, zijn actief, werken hard aan studies, commissies, carrières en aan een sociaal netwerk. Wat ze nastreven lukt. Zo lijkt het tenminste. Natuurlijk is dat fijn om te horen, te schrijven en wellicht voor jullie om te lezen. Maar realiseer je, we zitten op dat moment even in het theater.
Plankenkoorts
Want iedereen wéét dat er tijdens de opbouw en het behoud van huis en haard, baan, gezondheid en gezin ook spaanders vallen. Deze vallen in stilte: achter de coulissen, in het donker, aan de zijkant van het toneel. En juist deze coulissen had ik ook onder het voetlicht gebracht willen hebben. Niet per se een schijnwerper, maar een flamekleurig voetlicht had wat mij betreft wel gemogen. Laten we niet vergeten dat Walhalla een speciale Zaal is voor de Gevallenen. Een hemel voor gesneuvelden in de strijd.
Première
Hoe vind ik de mensen die ook het achtertoneel over de bühne willen brengen? Ze zijn er genoeg: gestrande huwelijken, dochters die geen jaarclub vinden, huisgenoten met een kantoorstoel zonder poten, zonen die geen tentamens halen, clubgenoten die te veel drinken. Wie is bereid om naast de positieve anekdotes ook daarover een doekje open te doen?
Changement
Zelf moet ik als interviewer in ieder geval iets veranderen. Ik moet ook naar het achtertoneel vragen. Als ik dit niet doe, stoppen jullie met lezen. Die geslaagde corpsbal (genderneutraal) kennen we allemaal wel. Ook zal ik nieuwe figuranten ten tonele brengen. Zussen. Collegae. Buurman en buurman. Met deze hernieuwde vrijheid wil ik graag nog even blijven schrijven.
-o-
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen