Walhalla

Door Jet van Roosmalen (1990)

In goede aarde vallen
Vanaf het moment dat ik stipt om 9.59u doorverbonden word door de secretaresse, treed ik een uitgestrekter tijdperk binnen. Als eerste vraag ik degene die ruim zeventig jaar geleden lid werd of ik "Simon" én "u" mag zeggen. Dat mag. Hij refereert aan de tijd dat hij met Franse collegae werkte die hem "monseigneur Simon" noemde.

Zwart zaad
Simons vader bedacht een list om hem sneller in het familiebedrijf, toen nog een Noord-Hollands zaadveredelingsbedrijf, te krijgen. Hij kiest een baccalaureaat voor hem uit aan de ‘Nederlandsche Economische Hoogeschool’ te Rotterdam. De stad der economen Tinbergen en Witteveen. De studententijd was een andere tijd. De stad lag half in puin. Het wolkenkrabbende Weena was er nog niet. Hij beleeft de groentijd op de Eendrachtsweg 35. Zijn buurtje bestond uit de Witte de Withstraat en de Eendrachtsweg. Zijn ‘leidinggevende jaarclub’ (lees clubje één?) huurde kamers van eenzame weduwen die het geld goed konden gebruiken.

Gevaarlijke kruising
The World Food Prize 2019 erkent het familie-Groots-levenswerk, dat is uitgegroeid tot een bedrijf dat kleinschalige tuinbouw in de tropen wereldwijd mogelijk maakt. Het voortzetten van een familiebedrijf is zeker geen gemakkelijke weg. Alle nazaten lopen mee. De band tussen verschillende generaties, die op verschillende manieren werken, wordt aangetrokken. Ook Rutger werkt anders. Rutger creëert andere relaties binnen het bedrijf. Simon benoemt de verschuiving van rationeel naar emotioneel denken. In zijn tijd leerde je je emoties (anders) te reguleren.

Doorgrond!
Volgens Simon is Hanna serieus. Hij gunt Hanna’s generatie passie. Dat zij dingen met hart en ziel blijven doen “opdat je je thuis voelt in je vak. Maak keuzes, dwaal niet te lang, verdiep je. Doe minder dingen en doe die goed’.

Voorgekiemd
Rutger wilde het studeren na een Engelse bachelors voortzetten in Rotterdam. Dat was een goede omgeving. Hij wist niet eens dat zijn vader lid was geweest. Monseigneur Simon reisde 8 maanden per jaar vanaf Rutgers 14e. Hij denkt ook dat Simon er niet over sprak om Rutger zijn eigen keuze te laten maken. Woorden als ‘corps’ of ‘jaarclub’ vielen thuis niet. Rutger leeft Rotterdam. De rauwheid, de kroegen, het darten en de sociëteit (Simon geeft aan dat in zijn generatie het woord soos gold als een vloekwoord, dat sloeg op nette oude herenclubs in provincie stadjes) tot slot daar nog bij als warm bad. Rotterdam zit onder zijn huid.

Sporen verdiend
Zes jaar geleden is Rutger in het bedrijf gekomen. Hij heeft zijn sporen verdiend bij de Rabobank en weet via NABC veel van Afrikaanse handel en investeringen. Hij typeert de relatie met zijn vader die pas 10 jaar geleden stopte met reizen, als intensiever dan ooit. Een verdiepingsslag vond plaats. Waar zijn vader een autoriteit is met heel veel kennis op zijn vakgebied, inspireert Rutger op een andere manier. Rutger empowert mensen door naar hen te luisteren als mens en teamgenoot. Ook richt hij zich binnen het bedrijf op ‘modernere zaken’ als talentontwikkeling,  ICT, risk en compliance. ‘Maar we zijn beiden Rotterdamse ondernemers met een dito aanpak en werkmentaliteit’.

Wie wind zaait
De liefde voor Rotterdam is via Feyenoord en een snuffelstage in het Erasmus MC overgewaaid naar zijn dochter. Zij werkt enorm hard, ze houdt alle ballen in de lucht. Hij bewondert haar energie en haar autonomie. Ze blijft zichzelf en blijmoedig. Ze is consciëntieuzer dan hijzelf. Hij ging ook vaak met de wind mee. En had meer tijd voor contemplatie. Hij gunt die generatie het hart en niet de hersens te volgen. ‘Doe iets wat je leuk vindt en waar je een gelukkig mens van wordt’. Hij waardeert nu opnieuw, tijdens Hanna’s studententijd, de leuke, bijzondere kant van de corpstijd vol tradities die het waard zijn in ere te houden.

Nazaat
Ze zegt ‘u’ tegen me. (Owa, mijn leven is ook al best een uitgestrekt tijdperk  ). Ik vraag haar ‘Jet’ en ‘jij’ te zeggen. Ze heeft zich in het eerste jaar op geneeskunde gestort en haar p gehaald. Nu is ze lid geworden en woont zij in een leuk, groot huis. Ze heeft een gezellige club. Ze is er blind in gegaan en vindt het fantastisch. Ze lijkt in deze gezelligheid op haar vader. Erbij zijn. Van haar moeder heeft ze het georganiseerde met de focus op studie. Ook de interesse voor de geneeskunst. Ze wordt aan vaders kant actief betrokken bij het familiebedrijf. Zij heeft stemrecht en geeft haar mening tijdens vergaderingen. Met Simon heeft ze ook bijkletspraatjes zoals ze deze met haar tijdgenoten heeft en kan ze echt lachen. Dit moment met drie generaties op de foto is voor haar bijzonder. ‘We hebben drie banden die ons dichter naar elkaar toetrekken: die van de familie, het bedrijf en het corpslidmaatschap’. Het is dan ook voor Simon de hoogste tijd om eens met drie generaties in de Pijp te gaan lunchen!

OPROEP: wil jij ook met twee (of drie) generaties in de Nieuwsbrief? Laat het ons weten via redactie@verenigingwalhalla.nl

.