Walhalla

Frans Jan Vergouwen (1986) en Frank Govaert (1985)

door Willem-Frederik Metzelaar (1987)

In dit interview besteden wij aandacht aan twee oud-leden die meerdere malen in hun leven de levenslijnen samen lieten komen. Frans Jan Vergouwen (1986) en Frank Govaert (1985) ontvangen mij op het voormalig Gemeenlandshuis (anno 1727). Het prachtige pand aan de Diemerzeedijk in Amsterdam, zichtbaar vanaf de Zeeburgerbrug A10 richting Amsterdam. Eigendom van Stichting Hendrik de Keyser die meer panden bezit (https://www.hendrickdekeyser.nl/de-huizen/vml-gemeenlandshuis).

Frans Jan en Frank werken samen als partners van het Private Equity-huis Berk Partners. Maar dat is niet altijd zo geweest. Hoe zijn zij pas enkele jaren geleden weer bij elkaar gekomen?

Het is wel duidelijk dat Frank en Frans Jan elkaar goed kennen en elkaar goed aanvullen. En waar start je het gesprek met twee gesprekpartners? Frans Jan start meteen met het meest bekende wat zij in hun studententijd hebben gedaan: het lied “Verlangen” (“Ik mis mijn Sociëteit”) (https://www.youtube.com/watch?v=2ubdFYCePjM). Mark Snijders (1987) produceert de liederen voor de toenmalige lustrummusical ‘Mores Leren’ van het RSC-lustrum ‘Goddelijke Gekkigheid’ (1988). Een van de liederen is “Ik mis mijn Sociëteit”, op de muziek van Norman Schreiner (RSC 1962) en de tekst van het schrijverscollectief The Turning Tailors [Ferdinand van der Does (1984), Mark Overman (1984), Frits Kersten (1979) en Willem Kervers (1975)]. Daarmee landen wij meteen middenin het studentenleven van Frans Jan en Frank. “Ik mis mijn Sociëteit” is feitelijk hun eerste samenwerking, Frans Jan als lid van het M&T-bestuur en Frank als lid van de Hermes House Band. En het lied staat op de eerste intercorporale cd ter wereld!

Eigenlijk is Frans Jan al 2de jaars student wanneer hij lid wordt van het RSC. In 1985 is hij uitgeloot voor de studie Bedrijfskunde aan de EUR en hij besluit dat jaar te vullen met de HEAO en zo een jaar later in te stromen. Omdat zijn vader vindt dat “HEAO-ers eigenlijk scholieren zijn” en niet thuishoren bij het Corps wacht hij een jaartje met lid worden. En zo gebeurt het dat Frans Jan in 1986 aankomt. Zijn eerste jaren gaan op aan plezier maken op de Sociëteit. Zo doet hij de Commissie van Bijstand in 1992, schrijft mee aan het Lustrumboek in 1988 zit in het AIESEC-bestuur en wordt president van het Muziek & Toneel bestuur. Dat M&T-bestuur is zo gezellig dat de vier heren van dat gezelschap besluiten er een jaartje tussenuit te knijpen en een wereldreis te maken. Er worden vier tickets gekocht en in 1990 starten zij hun tocht. Zoals dat gaat als vier studenten op reis gaan: het huishoudboekje is niet helemaal op orde en is het budget eerder gespendeerd dan gepland. In Australië (Sydney) aangekomen moet er gewerkt worden. Maarten van Duijn (1986) gaat drie maanden als tuinman werken, Maarten Stoltz (1984) als kok, Fred Dom (1985) als tennisleraar en Frans Jan als nachtportier in de uitgaanswijk Kings Cross. Zo worden de fondsen weer aangevuld en kunnen zij hun reis vervolgen. Dat Maarten Stoltz met de trein via Siberië alleen terugreist wordt tussen de regels door duidelijk en zullen wij later wel eens aan hem vragen. Iedereen komt veilig terug in Nederland. Waarna Frans Jan zijn studie binnen gestelde termijn afrondt en als 7de-jaars afzwaait. 

Frank Govaert (1985) is in Utrecht geboren. En kent ene Hessel Vonk (1985), zijn broer Diederik (1985) en hun oudere broer Gerro (1981). Zij wonen in Groenekan, onder de rook van Utrecht. Als de Eurekaweek aanbreekt kunnen Frank, Hessel en Diederik mee naar Rotterdam in het Golfje van oudere broer Gerro, die ze voor de deur van de Sociëteit op de Robert Baeldestraat uit de auto zet.

Natuurlijk hebben zij tijdens de Eurekaweek andere plekken in de stad aangedaan. Maar het was wel duidelijk dat Sociëteit Hermes hun sociëteit zou worden. Al snel blijkt dat Gerro Vonk in de Bijstand zit. Bij aankomst krijgen alle kandidaat-leden een vragenlijstje. Frank geeft aan dat hij een instrument speelt. In die tijd is het ook al zo dat een lid van de opkomende Hermes House Band een vervanger moest regelen als hij zelf niet meer beschikbaar zou worden. En zo komt het dat als Marcel Kannekens (1984) rector wordt, Frank hem vraagt of hij al een opvolger heeft om bassist te worden. Ook Frank is actief lid. Hij doet naast de HHB onder andere het bestuur van de Kroegcommissie, de Na-IP Bijstand en de Sint Nicolaas Intocht Commissie. En is daarnaast ook nog voorzitter van de Marketing Associatie op de EUR.

De vroege jaren negentig kenmerken zich door een hoge werkloosheid. Nederland klimt langzaam uit een zware wereldwijde crisisperiode. Het gaat ook niet goed met het familiebedrijf dat was opgericht door de opa van Frank. De Schiedamsche Werktuigen- en Machinefabriek, ook wel ‘De Schiedamse’ of 'SWM’ genoemd, bestaat sinds 1917. Lange tijd heeft de jonge Frank gedacht: “dat ga ik niet doen, ik ga het marketingvak leren bij een multinational”. Maar als puntje bij paaltje komt, stapt Frank in het bedrijf en committeert zich door de aandelen in het familiebedrijf van zijn moeder over te nemen. Naast de SWM start Frank samen met HHB-maatje Mark Snijders (1987) het muziekbedrijf Xplo Music. De HHB-versie van “I Will Survive" dreigt door een andere artiest te worden uitgebracht en om dat te voorkomen besluiten zij het zelf uit te brengen. De directiekamer van de Schiedamse wordt HQ van Xplo, the rest is history.

In de tussentijd is in 1993 Frans Jan afgestudeerd. En zijn printer draait overuren voor de vele sollicitatiebrieven die hij eruit stuurt. Voor de als Bedrijfskundig Informatica-afgestudeerde liggen de banen niet voor het oprapen. Gelukkig is daar huisgenoot (‘Kaap de Hoorn’) Alexander Quarles van Ufford (1983) die werkt als milieu- en strategieconsultant. Frans Jan draait een jaar mee. Nu is ESG heel hip and happening, maar in die tijd hangt er toch een geitenwollensokken-imago omheen. Het zwarte landbouwplastic dat 100% gerecycled werd tot paaltjes zou heden ten dage hoge ogen scoren, maar toentertijd deed men er geringschattend over. Andere tijden, andere mores. Na een jaar dit werk gedaan te hebben landt Frans Jan bij de gerenommeerde bank MeesPierson om de wereld van het vermogensbeheer in te gaan. Afwisselend werkt hij gedurende een periode van 20 jaar bij onder andere MeesPierson en Morgan Stanley in Londen en New York. Na 20 jaar bankwezen gooit Frans Jan het roer om en gaat ondernemen. Hij start een cosmeticabedrijf en gaat daarin met veel plezier samenwerken met onder anderen Annemieke Rijke (1987) en Joris Aperghis (1986). In 2016 doet hij dat bedrijf van de hand en maakt de overstap naar Private Equity. Zijn bagage: ondernemerschap, financiële kennis en boardroom-ervaring vormden de ideale achtergrond. Op het moment dat het bedrijf verkocht wordt, loopt Frans Jan een oude bekende Willem Kamps tegen het lijf.

Frank Govaert is dan al weg bij het inmiddels weer renderende familiebedrijf. De leiding van de SWM is overgedragen aan clubgenoot Roland Stoltz (1985), die nu nog steeds directeur en medeaandeelhouder is.

Frank is dan op zoek naar iets anders, iets met koop en verkoop van bedrijven.  Aart Den Hartog (1983) vraagt of fusie- en overnameadvies iets voor hem zou kunnen zijn. Niet veel later zit Frank aan het bureau van Jaap Wertheim (1958), die hem aanneemt bij het gerenommeerde kantoor Reitsma & Wertheim & Partners.

Ook Frank loopt op een gegeven moment Willem Kamps tegen het lijf. En hier komen de lijnen weer samen.

 Willem heeft dan al ervaring met het vormen van fondsen en investeringen in MKB+ bedrijven. Hij wil een nieuw fonds starten. Samen met een vierde partner zetten zij hun schouders eronder en in 2016 ontstaat Berk Partners zoals wij dat nu zien (https://www.berkpartners.nl/). In 2018 wordt het Berk Partners Growth Fund gelanceerd, dat €50 miljoen groot is. Inmiddels is dat fonds vol geïnvesteerd en binnenkort start de vorming van een nieuw fonds met €100 miljoen.

Op de website lezen wij dat Berk Partners nu al 30 jaar investeert in succesvolle, goed geleide, (familie)bedrijven die hun hoofdvestiging in Nederland hebben, met een omzet van €5-€75 miljoen, actief zijn in de voedings- en maakindustrie of als toeleverancier aan de gezondheidszorg. Berk Partners heeft in de loop der jaren geïnvesteerd in ruim 40 bedrijven. En duurzaamheid staat hoog in het vaandel. Berk Partners kenmerkt zich niet als ‘Impact Investor’, zoals Machtelt Groothuis (1989) (https://www.verenigingwalhalla.nl/walhalla-nieuws/interviews-artikelen/interviews-artikelen/machtelt-groothuis-rvsv-1989) met haar bedrijf Rubio Impact Ventures dat doet, maar profileert zich als ‘donkergroen’. Berk Partners richt zich helemaal op de naleving van de VN-principes voor verantwoord investeren en tracht waar mogelijk de bedrijven waarin zij deelnemen zijn verder te verduurzamen. De zogenaamde ‘Principles for Responsible Investment/ UN-PRI’.

Berk Partners is een trouwe adverteerder in de RSC/RVSV Almanak. En heeft inmiddels een tiental studenten van de vereniging aan – zeer interessante - stageplekken geholpen.

Frans Jan, dank je wel voor het opnemen van contact met mij en de uitnodiging naar dat prachtige pand te komen!

Frank en Frans Jan, wat een leuk gesprek was dit. Er is veel meer over de tafel gegaan dan ik hier kwijt kan. Wat heb ik gelachen om de verhalen. Heerlijk. Jullie zijn letterlijk helemaal op elkaar ingespeeld en ik hoop dat jullie nog lang zullen samenwerken.

Beiden gaven jullie aan open te staan voor het geven van inleidingen voor Hermeskringen of de studentenvereniging. Via het Vereniging Walhalla Oud Ledenbestand, toegankelijk voor betalende leden, zijn die gegevens te zien. Als de hand op de knip zit en €50 per jaar u te veel is, is een mailtje naar secretaris@verenigingwalhalla.nl ook goed en brengen wij jullie met elkaar in contact.