Walhalla

Door Norman Schreiner (1962)

Doet u tegenwoordig nog steeds aan koekhappen? Of liever gezegd, cookies-happen, wel te verstaan? U herkent het: u wilt op internet een webpagina bezoeken, maar ‘ploep’, daar verschijnt het schildje dat u vraagt of u cookies wilt hebben geplaatst. Hapt u niet toe? Jammer, dan krijgt u geen toegang.

U weet het: cookies zijn kleine gluurbestandjes die website-exploitanten graag op uw harde schijf zetten. Zo kunnen zij in het geniep nagaan welke webpagina's u zoal bezoekt, hoelang u een webpagina bekijkt. Zodat zij - als heimelijke verklikkers van uw surfgedrag - deze informatie kunnen verkopen aan nieuwsgierige zakenlieden. Want die zakenlieden denken namelijk dat zij aan de hand van uw surfgedrag achter uw interessewereld kunnen komen en u gerelateerde reclameboodschappen kunnen zenden.

Dit kan interessante verwarringen opleveren. Overweegt u een familielid ter gelegenheid van de geboorte van een eerste kind een reiswiegje cadeau te doen en hebt u een webpagina over babyreiswiegjes bekeken, kijk dan niet raar op als u daags daarna in uw mailbox een reclameboodschap van een handelaar in pampers aantreft. Vindt u op internet een fraai geïllustreerd boek over uitheemse vogels om uw jarige neef - een enthousiast volièrevogelhouder - cadeau te doen, dan moet u niet verwonded zijn als na enige tijd in uw mailbox een reclamebericht voor zangzaad ploft. Informatie waar u dus niet op zat te wachten. Heeft uw scholier op internet gesurft voor een te schrijven geschiedeniswerkstuk over de regio Toscane, dan kunt u daags erna op uw scherm een promotieactie voor een bijzondere Toscaanse wijn aantreffen.

Er zijn dus nogal wat sites die u toegang ontzeggen als u zich niet akkoord verklaart met plaatsing van cookies. Doet ons denken aan strenge middeleeuwse poortwachters, kazernewachten, discoportiers. Echter, de site-eigenaren hopen dat u in arren moede toch maar op “akkoord” klikt. Waarom? Omdat zij u graag met reclame willen verrassen. Ook al hebt u er niet om gevraagd. Waarom? Omdat hun handelsbelang voorop staat en zij aan u willen verdienen. Zij praten dit goed door te verkondigen dat zij een altruïstische maatschappelijke taak vervullen, aangezien er volgens hen nogal wat bedremmelde mensen rondlopen die het oordeelsvermogen missen zelfstandig tot afgewogen keuzes te komen. En daarom in dit keuzeproces edelmoedig moeten worden bijgestaan.

Gelukkig zijn er tegenwoordig ook organisaties die u na een cookievraag de keuze bieden uit twee knoppen: “akkoord” en “niet akkoord”. En u na een “niet akkoord” zonder pruttelen warempel gewoon toegang verschaffen tot hun site. Kijk, zo hoort het.

Want als tijdens een theevisite mijn jarige buurvrouw met de schaal koekjes rondgaat, mag ik gerust  zeggen: “Nee Buurvrouw. dank je”. En dan wordt mij vervolgens niet de deur gewezen.