Markante Verhalen

Een oud-RVSV’ster en oud-RSC’er, gelijktijdig secretariële vertrouwelingen van Prins Bernhard

 


Door Kees Vermeer (1966)


In de vijftiger jaren waren Kokkie Gilles (RVSV,1935) prive-secretaresse en Frans de Graaff (RSC,1923) particulier secretaris van Prins Bernhard.



Wie was Kokkie Gilles (1935)?

Kokkie was de bijnaam van Maria Cornelia Gilles (Oud-Beijerland 1918–Soest 2006). Zij is lid van de RVSV van 1935 t/m 1937. In 1940 behaalt zij haar diploma Engelse en Duitse Handelscorrespondentie in Eindhoven en wordt directiesecretaresse bij Philips. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt Kokkie Gilles lid van de Binnenlandse Strijdkrachten en is zij koerierster.

Zij ontmoet prins Bernhard aan het einde van de oorlog en wordt op 1 september 1945 zijn prive-secretaresse. Kort na de oorlog krijgt zij een ernstig ongeluk. Ze wordt uit een jeep geslingerd en herstelt later in Bonn bij prinses Armgard, de moeder van de prins.

Na de oorlog wordt Kokkie de persoonlijke assistente van Prins Bernhard. Als zodanig is zij in zijn directe nabijheid en beheert zijn agenda, regelt zijn administratie, neemt met hem de post door en houdt het archief bij. In het begin heeft Kokkie Gilles een eigen kamer op paleis Soestdijk, maar later koopt Bernhard voor haar een huis in Soest. Bernhard en zijn assistente noemen zichzelf ook wel "Pappie en Kokkie", afgeleid van het toenmalige kinderprogramma Peppi en Kokki (prins Bernhard wordt in huiselijke kring "Pappie" genoemd). Kokkie vergezelt de prins steeds op zijn vakanties naar het Italiaanse Porto Ercole, waar ze een eigen bungalow heeft. Daarnaast gaat zij mee op twee andere reizen.

Na haar pensioen blijft zij een vertrouweling van de prins. Zij wordt hiervoor onderscheiden met het Erekruis in de Huisorde van Oranje.

Kokkie Gilles overlijdt op 5 februari 2006 in Soest, op 87-jarige leeftijd. Haar overlijden wordt pas op 9 februari 2006 bekendgemaakt, nadat de crematie heeft plaatsgevonden.

 

Wie was Frans de Graaff (1923)?

Dr. Frans Adriaan de Graaff wordt geboren te Haarlem in 1905. Hij schrijft zich in bij de Nederlandsche Handels-Hoogeschool op 30 oktober1923.
Frans is corpslid van 1923 t/m 1925 en behaalt het diploma Handelseconomie op 9 juli 1925  en daarna het doctoraal examen op 16 december 1927.

In 1928 werkt hij bij een Amerikaans reclamebureau te Parijs en in 1929  bij NV Algemeen Administratie- en Trustkantoor te Rotterdam.

Frans verwerft zijn doctoraat op 1 juli 1930 met het proefschrift: De verhouding van Regeering en Parlement met stellingen. In datzelfde jaar wordt hij lid van de Handelshogeschoolraad.

In 1932 trouwt hij met Johanna Hendrina van Publiekhuijsen met wie hij in Rotterdam in 1939 een zoon Willem Frans Ubbo krijgt.

In 1935 gaat Frans werken bij Heineken Brouwerij in Rotterdam. Van 1936 tot en met 1940 is Frans voorzitter van de commissie van Hoofdredactie van De Nederlander, een krant die in oktober 1941 wordt opgeheven. Deze krant is in die tijd het christelijk historisch dagblad voor Nederland.

In 1946 compileert Frans het boek Op leven en dood,  Kroniek van oorlog en bezetting 1940-1945. Zijn boek wordt als bron meermalen aangehaald door prof. dr. Lou de Jong in zijn twaalfdelig standaardwerk Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog

In 1947 wordt Frans directeur van Van Vallenhoven's Bierbrouwerij. In 1949 nemen Heineken en Amstel Bier gezamenlijk de aandelen van Van Vollenhovens Brouwerij over. Frans is secretaris Algemeen Bestuur van de Nederlandse Economische Hogeschool (NEH) (1948-1949) en secretaris Raad van Beheer NEH (1948- 1949), Lid Algemeen Bestuur NEH (1949-1954), Lid Raad van Beheer NEH (1950-1954) en in 1960 lid van Het Trustfonds

Op 1 november 1950 vindt zijn benoeming tot particulier secretaris van Prins Bernhard plaats, en deze functie vervult hij tot zijn overlijden in 1962. Tien jaar later, op 1 november 1960, wordt Frans benoemd tot commandeur in de Huisorde van Oranje.

Op 12 april 1962 krijgt Frans een auto-ongeluk in de zogeheten Tarzanbocht (de aansluiting van de toenmalige Rijksweg 22 *) op Rijksweg 12 **), ook wel "Engelenbocht" genoemd), oostelijk van Utrecht. Ofschoon dit aanvankelijk niet ernstig leek, overlijdt hij toch enige maanden daarna te Utrecht op 23 juli 1962, op 56-jarige leeftijd.

Tot aan zijn overlijden Frans heeft in Heemstede gewoond.

                                                                                                                                  -o-

*) Oorspronkelijk was Rijksweg 22 de weg die Hilversum oostelijk om Utrecht met de A12 moest verbinden
**) Rijksweg 12 werd later de huidige A12

Kokkie Gilles (RVSV, 1935) - particulier secretaresse van Prins Bernhard


COLUMN - Vergaderitis
22apr

COLUMN - Vergaderitis

Door Norman Schreiner (1962) Ik bevind mij in een wachtkamer op de zoveelste verdieping van een kantoorgebouw. In heb een bespreking met...

De bonboekjes van Tonny Rademaker (1967)
21apr

De bonboekjes van Tonny Rademaker (1967)

door Daniël Sikkens (1975), voorzitter RSC/RVSV Museum Verrast was ik toen ik van Kees Borrie (1966) tijdens de Centurionlunch van de...

Reacties

Log in om de reacties te lezen en te plaatsen