Walhalla

Door Norman Schreiner (1962)

Kent u het fameuze boek The Hidden Persuaders? Menig “ouwe poep” zal zich dit boek nog wel herinneren. Een klassieker op het gebied marktanalyse en verkoop, Ongeveer 65 jaar geleden geschreven door de Amerikaan Vance Packard, als master in journalistiek afgestudeerd aan de Universiteit van Columbia. In zijn boek beschrijft hij de geheime wereld achter reclame-uitingen en constateert dat menig handelaar de consument stiekem manupileert met het doel aankoop van een goed of dienst.

Ik kuierde onlangs door een winkelstraat, bestudeer gaandeweg wervende etalageopschriften en krijg de indruk dat Engelstalig jargon in de wervingsboodschappen op de etalages kennelijk de overtuigingskracht moet stimuleren. Een cosmeticawinkel voor lekkere luchtjes en crèmepjes schrijft Home and Body Cosmetics op de pui. Een sportzaak werft actief volk en afficheert zich met For active people. Een herenmodezaak proclameert dat het nu echt wel nodig is om een nieuw pak te kopen, want: New suits are in. Een spijkerbroekenwinkel voor jong en oud verkoopt Men, Women and Kids Fashion en je hoeft het maar te noemen of ze hebben het (Only name it). Een lingeriewinkel kan beslist niet wachten totdat het ondergoed je als gegoten zit (Can't wait to snuggle up). Een parfumeriezaak verwelkomt klanten in hun huis dat kennelijk verrassingen herbergt (Welcome to the House of Surprise). Een schoonheidssalon (Beauty Salon) afficheert zich bilinguaal: u kunt er afslanken, zonnen en uw tanden laten witten, maar ook een spray-tanning krijgen.

Ik zie echter welgeteld één winkel die de vertrouwde kreet 'Opruiming' gebruikt. Bij andere is het allemaal Sale. En verderop een warenhuis dat zich consciëntieus tot Nederlandstalige aanduidingen beperkt. Ofschoon hun ondergoedafdeling propageert: 'Elke dag de beste basics'. Maar dit laten we maar over aan de kniesoor..

Waarom al deze Engelse jubeltaal? Doen wij het voor expatrianten die geen zin hebben om Nederlands te leren? Ik vermoed van niet. Er zijn Nederlanders die het wel stoer vinden, lekker internationaal, lekker blingbling. Je vermijdt dat je voor een simpele provinciaalse heikneuter wordt aangezien. Bovendien, het klinkt toch interessanter dat je een beauty treatment ondergaat in plaats van een schoonheidsbehandeling? Een event bijwoont in plaats van een evenement? Een award ontvangt in plaats van een prijs?

U zult denken: daar heb je weer zo'n fanatieke taalpurist. Engels moet toch kunnen? Is toch modieus en hip? Welnu, daar gaat het mij niet om. Engels is een mooie, robuuste taal. Te gebruiken in menig land over de grens. Tijdens mijn jeugd in het buitenland was het bovendien mijn onderwijstaal.

Ach, deert het u misschien niet? Would you prefer me writing in English, from now on?

© 2024  Norman Schreiner