Markante Verhalen

Julia Postmes (2016) winnaar SER-Scriptieprijs

Julia Postmes (2016) winnaar SER-Scriptieprijs
Gevluchte Syrische artsen lopen stuk op onwerkbare beoordelingsprocedure
Door Nicoline Maters-Matschalk Meijer (1970)

De vreugde is groot: op 17 juni maakte de SER bekend dat de tweejaarlijkse SER-scriptieprijs is gewonnen door Julia Postmes (geb.1997). Uit zestig inzendingen werd haar masterscriptie Health Care Management aan de Erasmus School of Health Policy and Management, getiteld ‘Respected physician in Syria, Unemployed refugee in the Netherlands’, als beste beoordeeld. De Walhalla Scriptieprijs laureaat van 2020 mocht bovendien het podium delen met jaarclubvriendin Sabine Verbunt, een van de twee andere genomineerden en Walhalla laureaat van 2021. Postmes: ‘Zo bijzonder om dit alles met zijn tweeën mee te maken!’

Maar de kroon op Postmes’ werk is toch het recente nieuws dat haar bevindingen worden ‘meegenomen’ door het CIBG, de uitvoeringsorganisatie van VWS die onder meer verantwoordelijk is voor de BIG-registratie die artsen toestaat te praktiseren en voor de zware toelatingsprocedure die buitenlandse artsen moeten doorlopen voor zij licentie krijgen hun beroep in Nederland te mogen uitoefenen. Postmes: ‘Ik werd kort na de prijsuitreiking gemaild door de verantwoordelijke functionaris. Ze gaan de hele procedure onder de loep nemen.’ In haar bekroonde scriptie trok Postmes fel van leer tegen de in haar ogen onwerkbare beoordelingsprocedure, waarin gevluchte Syrische artsen en medisch specialisten stuk lopen, ondanks hun vaak jarenlange waardevolle beroepservaring.’

‘Arts zijn behelst meer dan medische kennis’
Zonder zich verder in politiek te verliezen, denkt Postmes dat medisch geschoolde Syrische vluchtelingen de dupe zijn van de kentering in het Nederlandse asielbeleid, waar een faciliterende rol ten aanzien van inburgering plaatsmaakte voor de gedachte dat inburgering een kwestie is van eigen verantwoordelijkheid. De overheid biedt alleen toetsen aan. De gevluchte artsen moeten zich uitsluitend op basis van literatuur, in isolement, door de taaie, jaren durende AP (Assessment Procedure) heen zien te slaan. ‘Maar arts zijn behelst meer dan medische kennis. Het gaat om beroepsgerelateerde taalbeheersing, dat is iets anders dan een praatje in de supermarkt. Je moet mensen die lijden kunnen bereiken en verstaan, ook oudere mensen die een beetje doof zijn en vaak spreekwoorden hanteren. Het gaat om de juiste sociaal-culturele concepties, om je positie ten opzichte van patiënten, de rol van familie, geloof, hoe je je verhoudt tot medisch-ethische vraagstukken, zoals het sterfproces.’ Zoals een geïnterviewde aangaf: ‘In Nederland wordt openheid gewaardeerd. Bij twijfel zeg je “ik ga het voor u uitzoeken”. In de Arabische cultuur hoef je daar niet mee aan te komen. Dan denken ze dat je niets weet.’

Postmes: ‘Het is onmogelijk dit soort vaardigheden uit studieboeken te leren. Je moet in contact staan met de maatschappij, met ondersteuning meelopen in de praktijk, afstemmen met collega’s, leren hoe je omgaat met patiënten. En je moet de Nederlandse administratieve infrastructuur leren begrijpen.’ Haar kwalitatieve onderzoek is doorspekt van hartverscheurende uitspraken van geïnterviewden. Hoe ze iedere dag machteloos meer van hun beroepsmatige vanzelfsprekendheid verloren zien gaan. ‘Als geneeskundestudent kan ik me zo goed verplaatsen in de wanhoop van deze ervaren mensen, die zo graag hun bijdrage willen leveren aan onze maatschappij. Ik heb na een vakantie van twee maanden al het gevoel dat mijn handen moeten wennen aan het voelen van mensen, het handwerk van het medisch onderzoek.’

Postmes beklemtoont nog maar eens: ‘Medische instellingen zijn in de Syrische oorlog strategische doelen die ieder moment kunnen worden opgeblazen. Deze artsen zijn vaak tot de laatste snik door blijven werken, maar wanneer ze hun artseneed met betrekking tot medische moraliteit gestand doen, zijn ze vaak zelf een strategisch doelwit van zowel regeringstroepen als van terroristische bendes. We zouden hun bijzondere moed en professionaliteit moeten erkennen.’ Haar advies: ‘Bied, zoals in Duitsland, praktijkstages onder supervisie aan zodra ze voor de taaltoets zijn geslaagd en creëer een speciaal traject voor specialisten. Vraag deze artsen zelf wat ze nodig hebben om hun werk hier goed te kunnen doen. De huidige procedure is onnodig tijdrovend en niet functioneel.’
 
Dat in het nieuwe protocol voor Syrische artsen het UAF (Universitair Asiel Fonds) en de VBGA (Vereniging van Buitenlandse Gediplomeerde Artsen) bij het traject worden betrokken, ziet Postmes als een vooruitgang. Zelf heeft ze geen rol bij de herziening van de registratieprocedure. Voor haar geneeskunde master is zij druk met coschappen. In november gaat zij van start met een onderzoek naar kinderen met de zeldzame auto-immuunziekte Lupus. Postmes: ‘Deze scriptie was eigenlijk mijn tweede master. Ik wilde me na mijn bachelor graag verdiepen in de organisatorische kant van het vak. Hoe weloverwogen zijn bepaalde dingen georganiseerd? En kan het ook anders? Na dit onderzoek ben ik teruggegaan naar mijn roots, geneeskunde. Maar ik ben natuurlijk altijd bereikbaar voor vragen of adviezen!’

Lees over de huldiging op de site van de SER: https://www.ser.nl/nl/Publicaties/winnaar-ser-scriptieprijs
Lees Julia's scriptie op https://www.ser.nl/nl/ser/over-ser/SER-scriptieprijs


Jasper van Ouwerkerk (1987)
29jun

Jasper van Ouwerkerk (1987)

Interview met Jasper van Ouwerkerk (1987) Een denker die zaken in beweging brengt. Door Willem-Frederik Metzelaar (1987) Vereniging...

Olaf Croon (R.S.C. 1987)
26mei

Olaf Croon (R.S.C. 1987)

Vereniging Walhalla werkt vanuit de kernwaarden: verbinden, kennis delen en teruggeven. Het lidmaatschap heeft voor de meesten van ons...

Reacties

Log in om de reacties te lezen en te plaatsen